วัสดุแห้งเป็นวัสดุสั่นสะเทือนแบบแห้ง มีหลายแบบที่เรียกว่าการผสมแบบแห้ง เนื่องจากวิธีการก่อสร้างเป็นมากกว่าการกระแทก และเรียกว่าวัสดุกระแทกแบบแห้ง

วัสดุแห้งชนิดนี้อยู่ในสถานะแห้ง โดยใช้การสั่นสะเทือนหรือตำวิธีการก่อสร้างและการใช้งาน ตามวัสดุที่สามารถแบ่งออกเป็นหยก ซิลิกอน อลูมิเนียมซิลิกอน แมกนีเซียม และแคลเซียมแมกนีเซียม และประเภทอื่นๆ

วัสดุแห้งส่วนใหญ่จะใช้ในเตาเหนี่ยวนำ เตาหลอมอลูมิเนียม ซับในเตาหลอมไฟฟ้าและการผลิตเหล็ก วัสดุกระแทกแบบแห้งในการก่อสร้าง คือการใส่วัสดุที่ชนเข้าไปในแม่พิมพ์และชั้นถาวรหรือช่องว่างระหว่างเปลือกเตาหลอม หลังจากการชนด้วยแรงสั่นสะเทือน หลังจากอบแล้วใช้

หลักการทำงานของวัสดุกระแทกแบบแห้งคือ: หลังจากเสร็จสิ้นการก่อสร้างหรือหลังจากการให้ความร้อนและการอบ เมื่อพื้นผิวที่ร้อนควรก่อตัวขึ้นและมีความแข็งแรงระดับหนึ่ง แม่พิมพ์สามารถถอดออกหรือไม่ถอดออกเพื่อให้แม่พิมพ์หลอมละลายได้ เหล็กหลอมเหลวหรือเหล็กหลอมเหลว

หากอยู่ในกระบวนการถลุงโลหะ ใบหน้าที่สัมผัสกับโลหะหลอมเหลวหรือตะกรันจะเกิดความแข็งแรงเพียงพออย่างรวดเร็ว หรือสร้างชั้นการเผาผนึกหนาแน่นที่ทนต่อตะกรันและการเจาะโลหะสภาพหลวมและไม่มีการเผายังคงอยู่หลังชั้นเผาผนึกขณะที่ชั้นเผาผนึกที่สึกกร่อนของเยื่อบุเตาเผาเคลื่อนจากผนังด้านในไปยังชั้นนอก ความหนาของชั้นที่กระจายตัวจะค่อยๆ ลดลง

บทบาทของชั้นหลวมที่ไม่มีการเผามีสามเท่าขั้นแรก หลังจากบริการเตาหลอม ชั้นที่หลวมยังคงคลายออก และง่ายต่อการหลุดออกมาเมื่อพลิกเตาหลอมและมีผลฉนวนกันความร้อน ลดการกระจายความร้อนของซับในเตา ลดการเผาผนึกของชั้นหลวมหน้าที่ที่สามคือการป้องกันการเจาะโลหะ

วัสดุกระแทกแบบแห้งในเวลาเดียวกันมีบทบาทในการเป็นฉนวนความร้อนและการซึมผ่านที่ทนต่อการสึกหรอเป็นสองจุดที่ขัดแย้งกัน ฉนวนกันความร้อนต้องการความหนาแน่นสะสมขนาดเล็ก ข้อกำหนดการซึมผ่านสูงดังนั้น กระบวนการผลิตควรกำหนดสัดส่วนและความละเอียดของวัสดุกระแทกแบบแห้งตามสถานการณ์จริง แต่ยังให้ความสนใจกับทางเลือกของสารยึดเกาะและตัวช่วยในการเผาไหม้ และอิทธิพลของขนาดอนุภาคต่อวัสดุชน